İbretlik Güzel Bir Hikaye...

Genç bir çift, yeni taşındıkları mahalledeki yeni evlerinde sabah kahvaltı yaparlarken, komşu da çamaşırları asıyormuş...

Kadın kocasına;

- "Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor. " demiş.


Kocası ona bakmış, hiçbir şey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş.


Kadın, komşusunun çamaşır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş.


Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış, "bak" demiş kocasına;
- "Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba ?"


Kocası uzun uzun karısına bakmış;

-"Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim..." diye cevap vermiş.

Hayatta böyle değil midir?..


Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır.


Birini eleştirmeden ve hemen yargılamadan önce kalp(pencere) durumumuza bakmak ve "iyi" olanı görmeye hazır olup olmadığımızı fark etmek güzel bir fikir olabilir !…